01 BONUS: Wyjdź za mnie

Pamiętam każdą wspólnie spędzoną chwilę. A w każdej było coś wspaniałego. Nie potrafię wybrać żadnej z nich i powiedzieć: ta znaczyła więcej niż pozostałe.

(Nicholas Sparks)

         Scarlett Jonson. Uczennica Gryffindoru, ścigająca o pięknym głosie, perfekcyjna w każdym calu we wszystkim za co się zabrała. Jedna z najinteligentniejszych uczennic w klasie, nawet z Wróżbiarstwa którego nienawidziła, najlepsza przyjaciółka, pomocna koleżanka i szkolna piękność. Była szczupła i drobna, jej blond loki sięgały pasa, w dużych, błękitnych oczach, otoczonych długimi rzęsami zawsze widniały iskierki szczęścia i radości. Nie ulegała wątpliwości, że była piękna, ale nie jest znów tak idealna jak mogłoby się wydawać. Impulsywna. Jeśli tylko ktoś obrazi jej bliskich nie myśli co robi. Staje się niebezpieczna. Bardzo nerwowa. Jeśli coś się dzieje nie umie usiedzieć na miejscu. Czasem szczera, aż do bólu, ale także wieczna optymistka i romantyczka. Wrażliwa, troskliwa, kochająca, empatyczna i lojalna nastolatka. Trudno takie spotkać w dzisiejszych czasach. Była znana w Hogwarcie. Mówiono, że jest Huncwotką. Prócz Lily Evans trzymała się także z Jamesem Potterem, Syriuszem Blackiem, Remusem Lupinem i Peterem Pettigrew. Rozrabiała, ale nie była w takich tarapatach jak jej przyjaciele. Ponad to, od ponad roku ona i Syriusz Black byli parą.

            Nie obnosili się Merlin wie jak ze swoim uczuciem tak jak inni. Nie "przyklejali się" do siebie na korytarzach, a i tak było widać jak bardzo się kochają. Byli jak dwa magnesy. Gdy Scarlett zrobiła krok w lewo, Syriusz robił to samo. Wystarczyło, że jeden się trochę odsunie, a drugi robił to samo, zupełnie nieświadomie. Albo nie. Nie jak magnesy. Jak ciało niebieskie z satelitą. Jak księżyc i Ziemia. Chłopak patrzył na nią z bezgraniczną miłością. W jego oczach było coś takiego... Jakby w każdej chwili był gotów obronić ukochaną własnym ciałem przed wszelkimi niebezpieczeństwami. Działało to w dwie strony. Między nimi było coś wyjątkowego. To było widać. Nie umieli wytrzymać bez siebie choćby pięciu minut. Syriusz musiał wiedzieć, czy Scarlett coś nie zagraża, czy jest bezpieczna. Wiedział bowiem, że ona sama przyciąga do siebie takie sytuacje, które mogą źle się zakończyć. Niektórzy patrzyli na nich z prawdziwą zazdrością. Oboje piękni, popularni, inteligentni, zdolni, a na dodatek tak bardzo w sobie zakochani. Nie tak postępowali ludzie w ich wieku. Zazwyczaj były to jakieś miłostki, ale na pierwszy rzut oka widać było, że ich miłość jest prawdziwa.  Byli trochę jak Romeo i Julia. Taką miłość jak ta nie spotykało się na co dzień. Nawet ci, co nigdy nie zamienili z nimi słowa wiedzieli, że gdyby jedno umarło, drugie też by nie przeżyło. To brzmi tak ckliwie, ale Syriusz nie mógłby żyć w świecie, w którym nie ma Scarlett, Scarlett nie mogłaby prawidłowo funkcjonować, gdyby Black nie był cząstką jej życia choć do niedopowiedzenie. On był dla niej całym życiem, a co było jeszcze piękniejsze, ona dla niego też. A wracając do Romea i Juli... Syriusz pochodził z rodziny czystej krwi. Ojciec Scarlett pochodził z rodziny mugolskiej, więc ich miłość ze strony Blacków była zakazana. Gdy Walburga dowiedziała się, że jej syn kocha mieszańca wpadła w szał, ale jej pierworodny nigdy nikogo nie kochał bardziej niż Jonson. Istniały nawet przypuszczenia, że Syriusz mógłby wytrzymać z matką, która kocha czystość krwi, ale wyprowadził się ze względu na swoją ukochaną. Kto w takim razie był Parysem? Cóż, do tej roli było wielu chętnych, ale Scarlett z całej siły pragnęła by nie przeprowadzać castingu.  Poza tym jak Syriusz na nią patrzył! Jak ozdrowiały ślepiec, który zobaczył najpiękniejszy krajobraz! Jak przyrodnik na najrzadszą, najpiękniejszą roślinę!

                Dziś był szósty grudnia. Siedemnaste urodziny Scarlett, choć była już w siódmej klasie. Osiemnastkę miała skończyć za rok, ale co z tego? Nie czuła się z tego powodu jakoś źle. Nie uważała się za gówniarę. Co z tego, że Syriusz. Lily, James, Remus i Peter skończyli siedemnaście lat już w tamtym roku szkolnym? Nie obchodziło ją to, bo przecież to nie cyferki świadczą o naszym wieku i dojrzałości, ale rozum i serce, które wyznaczają wszelkie granice pomiędzy dojrzałym, a dzieckiem. Uwielbiała urodziny, lecz nie ze względu na prezenty, nic bardziej mylnego. Może i się starzała, ale to był dzień, w którym wszyscy jej bliscy byli przy niej. Nie ważne czy duchem, czy ciałem, ale byli, tak? To najważniejsze. Przez cały dzień chodziła wesoła. Jej ukochany zdążył już umilić jej dzień miłym powitaniem po przebudzeniu i pięknymi życzeniami. Także jej najlepsza przyjaciółka, przyjaciele i cioteczny brat życzyli już jej wszystkiego co najlepsze oraz przekomarzali się z nią, jaka to ona stara i śmiali z jej miny. W szkole także było dobrze. Dziś był wtorek, mieli same lekkie lekcje, przy których można się rozerwać. Po zajęciach cała szóstka wraz z pozostałymi przyjaciółmi - Alicją Preston, Frankiem Longbottomem i Tracy Clarke.

                Gdy lekcje się skończyły wszyscy od razu poszli do Pokoju Życzeń. Wszyscy prócz Scarlett i Syriusza. Oni zostali na końcu. Syriusz chciał by weszli i zastali przyjaciół. Uśmiech Scar był dla niego najpiękniejszą rzeczą jaką kiedykolwiek widział. Tak więc po lekcjach splótł swoje palce z jej i uśmiechnął się łobuzersko. Blondynka westchnęła.

- Nie wiem po co musieliśmy zaczekać - zachichotała. - Przecież wiem o przyjęciu.

- Nie szkodzi. Ale chciałbym zobaczyć twój uśmiech - kąciki ust Scarlett uniosły się znacznie ku górze. - O właśnie - pocałował ją w usta, a dziewczyna zachichotała. Po chwili pojawili się na miejscu. Syriusz przymknął oczy i powędrował kilka razy wzdłuż ściany. Pojawiły się drzwi. Otworzył je, po czym przepuści ukochaną z kurtuazją w drzwiach. Gdy tylko weszli rozległy się nuty Sto lat. Scarlett przystanęła na środku i uśmiechnęła się.

- Widzisz, właśnie zobaczyłem twój piękny uśmiech - wyszeptał chłopak aksamitnym głosem. Dziewczyna uśmiechnęła się jeszcze szerzej.

                Urodziny minęły bardzo miło. Śpiewali przeróżne piosenki, ale także robili parodie niektórych, opowiadali sobie kawały, straszne historie, tańczyli i jedli te przeróżne, pyszne przekąski, które Huncwoci przynieśli z kuchni. Był także śmietankowo-truskawkowy tort, którym karmili się nawzajem, tak, że byli cali oblepieni słodyczą. Po tańcach, hasaniach i szukaniu się z zawiązanymi oczami, wszystkim było gorąco. Pozostali w bluzkach na ramiączkach i dalej bawili się przy dyskotekowych światłach. Przyjęcie się udało. Od Jamesa Scar dostała naszyjnik z psią łapką. Gdy jej go dawał puścił do niej oczko.  Od Remusa dostała całą sagę książek o miłości wampira do śmiertelniczki, którą tak pragnęła mieć, gdy przeczytała ją w mugolskiej bibliotece, od Petera górę słodyczy z Miodowego Królestwa, które uwielbiała, od Lilki zestaw do pielęgnacji włosów i mugolską książkę Dumę i uprzedzenie. Od Alicji komplet biżuterii, Frank podarował jej zestaw do czyszczenia jej ukochanej, najnowszej ze wszystkich miotełki. Tracy Clarke dobrze wiedząc, że Scar nie maluję się tak jak inne dziewczyny, podarowała jej perfumy i wodę toaletową Kusicielka, na co Syriusz zaśmiał się, że już nią jest.

                Po przyjęciu, czyli około godziny drugiej w nocy, siódemka wymknęła się tak cicho, by nikt ich nie złapał. Tylko Scarlett i Syriusz zostali. Black powiedział, że chce wręczyć jej prezent.

- Nie musiałeś - rzekła dziewczyna. - To ty jesteś najlepszym prezentem od losu - zarumieniła się.

- Och, Scarlett - zaśmiał się chłopak. - Mylisz się. To ty jesteś najlepszym co mnie w życiu spotkało. Jesteś dla mnie najważniejsza. Jesteś najważniejszą osobą w całym moim życiu. Nie umiałbym bez ciebie być na tym świecie - pocałował ją w czerwony policzek i założył kosmyk włosów za ucho. Włączył muzykę i chwycił ją w swoje objęcie kiwając się na boki. Dziewczyna założyła mu ręce za szyję przylegając do niego z całej siły.

- Nie muszę ci chyba mówić co ja czuję - rzekła przełykając ślinę. Po chwili chłopak wyciągnął z kieszeni kurtki leżącej na kanapie, podłużne czarne pudełko. Po chwili znów stanął przed dziewczyną i otworzył je. Oczom Scarlett ukazał się piękny medalion wykonany z białego złota. W łańcuszku pobłyskiwały diamenciki. Wisior był w kształcie dużego serca. Drżącymi z przejęcia palcami, blondynka otworzyła je. W środku widniało ruszające się zdjęcie jej i Syriusza. Uśmiechali się do siebie, a ich usta złączyły się w pocałunku. Po drugiej stronie medalionu widniał wydziergany napis:

Mojej ukochanej. Dziękuję, że dzięki tobie doświadczyłem takiego rodzaju miłości, za którą ludzie dobrowolnie oddają życie.

P.S. Zaopiekuj się moim sercem. Na zawsze oddaje je tobie.

- Och... - westchnęła wzruszona Scarlett czując łzy pod powiekami. Założyła medalion na szyję czując jak ciepło rozpływa się po jej sercu. Popatrzyła na ukochanego z miłości i przylgnęła do niego z całej siły. - Kocham cię - szepnęła.

- Ja też cię kocham - odpowiedział stykając swoje czoło z czołem Jonson. Popatrzył na medalion, który zaczął świecić na czerwono i uśmiechnął się szeroko. - O mój Boże, ty naprawdę mnie kochasz - wyszeptał z niedowierzaniem.

- Oczywiście, że tak - rzekła blondynka rozumiejąc jaki jest mechanizm podarunku. - Jak mogłeś w to wątpić? Jak mogłeś wątpić w siłę moich uczuć.

- Nigdy nie wątpiłem - odpowiedział, a jego czoło spotkało się z jej. - Ale nigdy nie będę w stanie zrozumieć, że ktoś taki jak ty pokochał kogoś takiego jak ja. Scarlett jesteś dla mnie jak woda dla pustyni. Nigdy nie sądziłem, że mnie pokochasz - pocałował namiętnie po czym znowu zaczęli tańczyć przy romantycznej balladzie. - Jesteś moim życiem, moją duszą, a ja nie mogę żyć bez swojego życia i swojej duszy - szepnął jej wprost do ucha i złożył jej pocałunek na policzku. Miejsce, które dotknęły usta Syriusza, było gorące.

- Pozwól, że zacytuje coś, co oddaje moje uczucia do ciebie - spojrzała mu w oczy i zaczęła mówić z powieści fragment jednej z jej ulubionych książek: Wichrowych Wzgórz. - Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. A gdyby wszystko zostało, a on zniknął  wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po prostu nic wspólnego* - wyrecytowała aksamitnym głosem bez zająknięcia.

- Scarlett, kocham cię - wyznał po czym zaczął obsypywać ją pocałunkami. - Kocham cię ponad życie - wtuliła się w niego, a on obejmował ja czule silnymi ramionami, które zawsze podnosiły ją, gdy była w dołku.  - Wyjdź za mnie - wyszeptał jej zmysłowo do ucha, a ona drgnęła, owinięte jego oddechem niczym szalem czułości. Spojrzała na niego zszokowana. - Nie dziś, nie jutro, może za wiele lat, ale po prostu zostań moją żoną - w jego oczach było wiele miłości. - Tylko tyle brakuje mi do pełni szczęścia. Byśmy na zawsze byli związani nierozerwalną więzią.

- Już jesteśmy - jej błękitne oczy rozbłysły i otworzyły się szeroko. - Ale wiem co masz na myśli. Chcesz scementować nasz związek. Chcesz być zawsze mój, chcesz bym ja zawsze była twoja i zawsze będę bez względu na wszystko - różowe usta Scarlett rozchyliły się lekko. - Ale wyjdę za ciebie, wyjdę kiedy to wszystko się skończy. Kiedy będziemy mogli wyprawić huczne wesele. Wtedy udokumentujemy nasz związek...

- I już zawsze będziemy razem. Będzie tak jak trzeba. Ja i ty siedzący na kanapie oglądający nasze zdjęcia ślubne, a wokół nas gromadka dzieci, tak pięknych jak ty - popatrzył na swoją ukochaną z rozmarzeniem. - To jest moje marzenie, więc wyjdź za mnie, kochanie - lekko dotknął swoimi wargami ust dziewczyny.

- Obiecuję, że zostanę twoją żoną. I już na zawsze będziemy razem.

- Już na zawsze.

***

No i jak wam się podoba? Chciałam trochę bardziej ukazać jak wyglądała miłość Scarlett i Syriusza w latach szkolnych i jak widać już wtedy była bardzo silna. Mnie się bonus podoba pod względem pomysły. Niektóre stwierdzenia pochodzą ze Zmierzchu. A cytat z gwiazdką pochodzi z książki: Wichrowe Wzgórza. Bonus wstawiony z okazji moich urodzin i urodzin Scarlett J Przed nim opublikowany został rozdział 19 o: tu!